STEFFEN POPP | ME ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΩΚΕΑΝΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΦΩΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΗ

 

Άδεια μπαλκόνια έλαμψαν, νησιά κρατήθηκαν στις άκρες

ο αέρας, κοιμισμένος πιθανόν, τεμπέλιασε τριγύρω, ένα φέρρυ

Έγειρα το κεφάλι μου μες στον κορμό της

στο καθεστώς του ποταμού, βρήκα ένα ρεύμα

κάτω απ’ τις γέφυρες, και μες στα τούνελ

όργανα

αλυσίδες του φωτός, που πέρα στροβιλίζονταν.

Δίπλα από το λιμάνι

μονάχος ήμουνα με το νερό, που εκεί τη γη αγγίζει

οι γερανοί βάζουν την ήπειρο σε νάρθηκα

στις άκρες της, πιο πέρ' απ' τον ορίζοντα, η θάλασσα

προκύπτει.

[γερμανός ποιητής γεννημένος στις 18 Ιουλίου του 1978 στο Greifswald, γενέθλια πόλη και του μεγάλου ζωγράφου Κάσπαρ Ντέιβιντ Φρήντριχ· προσφάτως του απονεμήθηκε το Lyrikpreis του Μονάχου (2024)]

Μτφρ. από την αγγλική του Christian Hawkey: Σ. Γ. | S. G.

το ποίημα στ' αγγλικά εδώ