NATALIE DIAZ | ΔΕΝ Σ' ΑΓΑΠΑΝΕ ΟΠΩΣ Σ' ΑΓΑΠΩ ΕΓΩ | 2019

Το είπε η μητέρα μου

πολύ πριν ξεσηκώσει η Μπιγιονσέ τους στίχους

απ' τους Γέα Γέα Γέας,

κι αυτό που εννοούσε η μητέρα μου με το

Μην ξεστρατίζεις ήταν ότ' ήξερε

γι' αυτό τα πάντα —το πώς είναι να θες

να σ' αγαπάει κάποιος, κάποιος

όχι του είδους σου, κάποιος λευκός,

κάποιος κάποιοι πολλοί που ζουν,

όταν τόσοι πολλοί δικοί μου

δεν επέζησαν, και ζουν, ακόμα, πάνω

απ' τους δικούς μας που δε ζουν.

Θα πω, πω, πω,

Θα πω, πω, πω,

Τι είν' οι Ηνωμένες Πολιτείες αν όχι θρόμβος

από νέφη; Αν όχι γάλα που σκορπίστηκε; Ή αίμα;

Αν όχι ο τόπος που υπήρξαμε κάποτ' εμείς

σ' εκατομμύρια; Χάρτες είν' η Αμερική—

Οι χάρτες είν' φαντάσματα: λευκοί με

στρωματώσεις τόπων και ανθρώπων που βλέπω από μέσα τους.

Πάντoτε η μητέρα μου ήξερε καλύτερα,

γνώριζε πως τους είχα ικετέψει

για να βάλω το κεφάλι μου επάνω στις λευκές τους

αγκαλιές, να κρατηθώ από κάτι παραπάνω

από το φως το δυνατό των προβολέων

τους που τρεμοπαίζει —σέπια

ή γαλάζιο— επάνω σ' όλο μου το σώμα.

Όλο αυτό το διάστημα,

Νόμιζα ότ' η μητέρα μου είπε, Ζύγιστο,

κάτι σαν, Δος τους λίγο χρόνο ακόμα

να μάθουν την αξία σου,

ενώ εκείνη όντως είπε, Ζύγιστο,

το βάρος εννοώντας, προετοιμάζοντάς με

για τον δικό μου τον ζυγό,

το υποζύγιο της χώρας μου,

που είναι το λιγότερο κακό μπροστά

στης χώρας μου το άροτρο. Ναι,

όταν η μάνα μου έλεγε,

Δεν σ' αγαπάνε όπως σ' αγαπώ εγώ,

αυτό που εκείνη εννοούσε,

ήτανε Νάταλι, δεν εννοώ μ' αυτό

ότι δεν είσ' εσύ καλή

[Αμερικανίδα ποιήτρια, από τη φυλή των Ινδιάνων Mohave, με καριέρα διεθνούς μπασκετμπολίστριας, πολυβραβευμένη για την πρώτη συλλογή ποιημάτων της "Όταν ο Αδελφός Μου Ήταν Αζτέκος", 2012]

το ποίημα στ' αγγλικά εδώ

Μτφρ.: Σ. Γ. | S. G. (2019 με πρόσφατες επεμβάσεις)