MAXINE KUMINE

Μαζί


Το νερό που μας παίρνει 
από κάτω του κι η 
καταβύθιση είναι το παν.
Τα βράγχια δοσμένα.
Μετατρεπόμαστε σε
πόλη από σπασμένα ύφαλα
και πράσινα δουβλόνια.
Ω, εσείς πεθαμένοι πειρατές 
ακούστε μας! Δεν υπάρχει
σωτηρία καμιά! Όλα όσα
γνωρίζετε είναι το χρώμα 
της καυτής καραμέλας. Τα πάντα
είν' αλάτι. Βλέπετε πώς
μεταναστεύουνε τα μάτια μας;
Είμαστε τώρα στρογγυλά καινούρια 
στόματα και ραχοκοκαλιά καμιά
ν' αφήσουμε να την σκεπάσει το νερό.
Συμβαίνει ξανά 
και ξανά, εγώ μέσα στο 
σώμα σου και συ
μες στο δικό μου.


Maxine Kumin

Απόδ.: Σ. Γ. | S. G.

η Maxine (6/6/1925 - 6/2/2014)

το ποίημα